kucukagacanaokulu

Geçtiğimiz Pazar günü Küçük Ağaç Pikniği için bir araya geldik. Bu yıl adres farklıydı; Cumhuriyet Köyü’nde buluştuk. Fakat günün akışı aynıydı. Yine kahvaltımızı yaptık ve ardından mangala geçtik. Eğlencemiz farklıydı. Bu yıl oyunlardan çok değil müzikte, şarkılarda birleştik. Keyfimiz aynıydı. Ağaçların oluşturduğu yemyeşil fonun önünde yüzlerce fotoğraf çekildi. Çocukların doyasıya eğlencesini, soframızın keyfini ve gülen yüzlerimizi yansıtan yüzlerce fotoğraf…  Şarkılarla çınlayan sesimizi ya da dost sohbetlerimizi aktaramasalar da günü en güzel şekilde özetleyecek olan kelimelerden çok görüntüler olacak galiba. O halde fazla söze gerek yok.

Bu slayt gösterisi için JavaScript gerekir.

Geçen yıllar bize şunu gösterdi; okulumuzda çok değerli dostlukların temelleri atılıyor. Öğrencilerimiz Küçük Ağaç’taki eğitim hayatlarını tamamlarken bizler de, anne, babaları da çok güzel dostlar ediniyoruz. Ve bu dostlukların pekiştirildiği yer de büyük ölçüde Küçük Ağaç piknikleri oluyor.

Bu yıl da velilerimizle, arkadaşlarımızla, dostlarımızla bir arada inanılmaz keyifli bir zaman geçirdik. Hemen hemen tüm öğrencilerimiz oradaydı. Oyunlar oynadık, resimler çizdik, uçurtma uçurduk, ata bindik, koştuk, sallandık, zıpladık, yuvarlandık. Kediler sınıfından Defne Şekercioğlu’nun babası Genco Bey’in gitarı ve güzel enerjisi eşliğinde bütün gün şarkılar söyledik, dans ettik. Bu senenin “kıdemlileri” Kediler ve Zürafalar sınıfı velilerimizdi. Ve biz onların oluşturduğu bütünlüğü, dostluğu gördük bu piknikte. Öğrencilerimizin ilk arkadaşlıklarının sağlam temellerini gözlemledik.

Bu, en uzun piknikti. Ne sohbet bitti, ne müzik. Biz bu yıl evlere çok geç dönebildik.

Dün Küçük Ağaç için çok özel ve yoğun bir gündü. Sene sonu sergimizi açtık. Geleneksel Küçük Ağaç Ekolojik Pazarını kurduk. Ve sonrasında saatler aktı gitti. Yüzümüzde kocaman bir gülümseme, üzerimizde tatlı bir yorgunlukla günü bitirdiğimizde hava kararmıştı. Ve hızla geçen günden bize hoş sohbetler, güzel paylaşımlar ve tezgahlardaki sebze ve meyvelerin mis gibi kokuları kaldı.

Ama şimdi biz o hızı biraz düşürelim ve en başa, dün sabaha dönelim. Yağmur beklentisiyle güne başlayan İstanbul’da biz okulun kapısını şansımıza güvenerek açtık. Güneşin bizi yalnız bırakmayacağına inanarak ilk iş olarak sergimizi kurduk. Bu yıl farklı bir yerleşim tercih ettik. Çocukların sene boyu katıldıkları atölye çalışmalarında ortaya çıkardıkları işler arasından öğretmenlerinin seçtikleri birkaç eseri yangın merdiveninin demirlerine astık. Bunların yanına bir de seramik çalışmalarını yerleştirdiğimizde rengarenk bir sergi çıktı ortaya. Önce çocuklar gezdi sergiyi. Kendi eserlerini gördükçe yüzlerine yerleşen mutluluk ve heyecan görülmeye değerdi.

Öğle saatlerine doğru mezun öğrencilerimizden Kuzgun Üsküdarlı ve annesi Raife Hanım bize katıldılar. Önceki yıllarda gerçekleştirdiğimiz ekolojik pazar organizasyonlarımızda da bizi yalnız bırakmayan, velilerimizle gerçekleştirdiğimiz paylaşımlara konuşmacı olarak katılan Raife Hanım bu yıl beş ve altı yaş öğrencilerimizle birlikte fide dikimi yaparak destek verdi bize. Çocuklarla arka bahçede bir araya geldi. Her birini tek tek yanına alarak önce onlardan domates ve biber fidelerinin tüylü saplarına dokunmalarını ve fideleri koklamalarını istedi. Ardından fidelerini dikmelerine yardım etti. Artık her bir öğrencimizin gelişmesini, kıpkırmızı bir domates veya yemyeşil bir biber vermesini beklediği bir fidesi var arka bahçemizde.

Çocuklar sergiyi gezer, bir kısmı da fidelerini dikerken Geleneksel Küçük Ağaç Ekolojik Pazarı kuruldu ve öğle saatlerinde satışa başladı. Bu defa öğrencilerimiz evde anne ve babalarıyla hazırladıkları listelerini ve cüzdanlarını yanına alıp alışveriş için bahçeye çıktılar. Mis kokulu doğal ürünleri tek tek incelediler, kendi elleriyle seçtiler, kese kağıtlarına doldurdular. Öğretmenlerinin de yardımıyla paralarını ödeyerek alışverişlerini tamamladılar. Pek çoğu için bu bir ilkti. Anne ya da babaları yanlarında olmadan, evlerinin bir ihtiyacını karşılamak üzere pazara gittiler. Bu defa yüzlerinden üstlenmiş oldukları sorumluluğun yarattığı ciddiyet okunuyordu.

Pazarımızın kurulmasıyla birlikte velilerimiz de okulumuza gelmeye başladılar. Önce sergimizi gezdiler. Ardından tezgahlardaki doğal ürünler arasından seçimlerini yaparak alışverişlerini gerçekleştirdiler.

Dediğimiz gibi, yoğun ve çok güzel bir gündü. Zaman hızla akıp geçti. Hava karardığında yorgunduk belki ama sergimizi ve ekolojik pazarımızı keyifle topladık. Ve her yıl olduğu gibi bu yıl da aynı cümleyle özetledik günümüzü; “Her şey çok güzeldi.” Bunu söyleyebilmekten daha keyifli ne olabilir ki??