kucukagacanaokulu

Hatırlarsınız, şubat ayının son haftası Stanley’i Saraybosna’ya, Defne Aydınoğlu’nun kuzeni Saygın İleri’nin yanına misafir olarak göndermiştik. Orada bir süre kalıp Saygın’la vakit geçirecek, Saraybosna’yı gezecek ve Saygın’dan bir mektupla birlikte aramıza dönecekti. İşte Stanley bu seyahatini tamamladı ve iki gün önce Küçük Ağaç’a geri geldi.

Bugün Zürafalar sınıfının kütüphane saatinde heyecanla zarfımızı açtık. İçinden uzun bir mektup, pek çok fotoğraf ve bir de sürpriz çıktı. Önceliği sürprize verdik tabii. Saygın, sınıflarına asmaları için Zürafalara 1984 Saraybosna Kış Olimpiyatları’nın maskotu olan Vuçko’nun küçük bir tişörtünü göndermişti.

Ardından mektubu okumaya başladık. İlk satırlarda yeni bir arkadaş çıktı karşımıza; Kerem. Stanley’nin Saraybosna gezisine Kerem de eşlik etmiş hatta onu iki geceliğine evinde ağırlamıştı.

Saygın, Zürafalara uzun bir mektup yazmış, kendisine gönderdiğimiz mektupta sorduğumuz soruları tek tek cevaplamıştı. Hatta verdiği her bir bilgi için en az bir – iki tane de fotoğraf çekip göndermişti. Zürafalar, mektupta teker teker kendilerine hitap edildiğini duyunca çok heyecanlandılar. Aldıkları cevapları pekiştiren fotoğraflarla yakından ilgilendiler. Kısacası Saygın’la mektuplaşmamız yazılı bir dialog şekline dönüştü ve çocuklar bundan büyük keyif aldı.

Selim, Saraybosna’da heykel olup olmadığını merak etmiş, Saygın’dan fotoğraf çekmesini istemişti. Onun bu sorusuna karşılık şehir merkezinde yer alan, camdan yapılmış “Çocuk Heykeli”nin resmi geldi.

Elifnaz, Saygın’a okulda arkadaşlarıyla oyun oynadığını, çok eğlendiğini söylemiş, onun Saraybosna’da eğlenip eğlenmediğini sormuştu. Mektubundan Saygın’ın, bol bol gezdiğini ve çok eğlendiğini öğrendik. Ayşenaz ise Saraybosna’nın nasıl bir yer olduğunu ve mobilyacılarda nasıl  mobilyalar bulunduğunu sormuştu. Onun sorusuna cevaben Saygın Saraybosna’nın İstanbul’a göre oldukça küçük bir şehir olduğunu, orada çok daha az insan yaşadığını yazmıştı. Kışlar İstanbul’dakinden daha soğuk geçiyor, çok fazla kar yağıyordu. Deniz yoktu ama şehrin ortasından geçen Milyatska Nehri vardı. Nehrin üzerindeki köprülerden birinin fotoğrafını gönderen Saygın Ayşenaz’ın merakını gidermek için mobilyacılarda çektiği birkaç fotoğrafı da mektuba ilave etmişti.

Murathan ve Akın , Saraybosna’daki oyuncakçıları merak etmişlerdi. Mektubu okurken, Saraybosna’daki çocukların da minişleri ve peluş oyuncakları çok sevdiklerini, oyuncakçıların İstanbul’dakilerden biraz daha küçük olduğunu fakat içlerindeki oyuncakların aynı olduğunu öğrendiler.

Akın, oyuncakçıların yanı sıra Saraybosna’nın da nasıl bir yer olduğunu merak etmişti. Saygın, onun bu sorusunu şehrin belli başlı yerlerini tanıtarak ve fotoğraflarını göndererek yanıtlamıştı. Kahraman askerler için yapılmış “Yanan Ateş”i, büyük bir katedralin ve meydanın yer aldığı “Ferhadiye”yi, pek çok dükkanın bulunduğu “Başçarşı”yı ve en kalabalık cadde olan “Mareşal Tito Caddesi”ni bize anlatıyordu mektubunda.

Diğer öğrenciler da oldukça ilginç sorular sormuşlardı Saygın’a. Örneğin Arya, mesleğini merak etmiş, diplomat olduğu cevabını almıştı. Diplomatların ne iş yaptıkları da yazıyordu mektupta. Zeynep Su puzzle’ı olup olmadığını, Egehan’sa çok uzun bir puzzle’ı iki günde bitirip bitiremediğini sormuştu. Ada hayvan besleyip beslemediğini merak etmişti. Her bir soru tek tek cevaplanmıştı mektupta. Deniz’in Kanada’yı çok sevdiği ifadesine bile bir karşılık vardı.

Zürafalar, mektup yoluyla kurdukları bu arkadaşlıktan çok keyif aldılar. İsimleri okunup da soruları cevaplandıkça çok heyecanlandılar. Saraybosna hakkında sordukları tüm sorular cevaplandı ve onlar hiç gitmedikleri, yabancısı oldukları bir şehri tanımış oldular. Stanley’le ve dolayısıyla Zürafalarla bu kadar yakından ilgilendikleri, vakit ayırarak bize yaşadıkları şehri bu kadar güzel tanıttıkları için Kerem’e ve Saygın’a çok teşekkür ediyoruz ve Saraybosna’daki yeni arkadaşlarımıza İstanbul’dan sevgilerimizi gönderiyoruz.

Kelebeklerin ailelerine minik bir sürprizimiz var. Sizi onların oyun saatine konuk ediyoruz.

İyi seyirler…

http://kucukagacanaokulu.blogspot.com/2012/03/ucusan-kelebekler.html

Aslında bu, bizim sene içerisinde düzenlediğimiz partilerimizden birinin teması; Tak Takıştır. Hatırlarsınız, her çocuk evinden getirdiği takılarla katılır partiye. En renkli partilerimizden de biridir. Bu hafta partisini yapmadıysak da zebralar ve kelebeklerle konumuz gereği bol bol taktık takıştırdık.

Kullandığımız takılara örnek olabilecek ne varsa bulduk, döktük ortaya. Kolyeler, bilezikler, taçlar, küpeler, kravatlar, kemerler, papyonlar, şapkalar… Hepsi ortalara serildi.

Nasıl kullanıldıkları hakkında sohbet ettik. Taktık, denedik. Oyunlarımızda kullandık. Evet, belki jimnastik dersine onlarla çıkamadık ama “Takılarıyla jimnastik yapmadılar,” da dedirtmedik.

Ardından en zevkli kısım başladı, kendi takılarımızı hazırlamak. Kızlar saç bantları yaptılar kendilerine. Erkeklerse papyon ve bileklik.

Biz sonuçtan memnun kaldık. Herkesin takısı kendisine çok yakıştı. Hele de onları takıp oyun oynamak çok eğlenceliydi.

Zürafalar ve kediler ise kılıktan kılığa bürünüp hayvanlar aleminde dolaştılar. Kuş oldular mesela.

Kediler ve Fareler oyununda rol aldılar. Kediler uykuya daldığında fareler peynirlerin peşine düştü. Ardından roller değişti. Oyun bittiğinde ortada zürafa falan kalmadı ve sınıfı kediler doldurdu.

İsimlerini zürafalara kaptırma tehlikesiyle karşı karşıya kalan kedilerse özel bir proje üzerinde çalışıyorlardı. İçinde kedilerin yer aldığı bir proje…

tiğ

Aslında bu projede tüm öğrencilerimiz yer aldılar. Sanat öğretmenimiz Niyazi Selçuk’la birlikte gerçekleştirdikleri bu proje hakkında ilerleyen günlerde sizlere bilgi vereceğiz. Şimdilik sadece bunun bir sorumluluk projesi olduğunu belirtmekle yetinelim.

Geçtiğimiz hafta iki de doğum günü kutlamamız vardı. Haftaya partiyle başladık ve yine partiyle bitirdik. Pazartesi günü Kelebekler sınıfından Defne Aydınoğlu’nun yaşını kutladık, cuma günüyse Zürafalar sınıfından Selim Güzeliş’in. Her ikisine de nice mutlu yaşlar diliyoruz.

Artık yavaş yavaş baharın gelişi hissedilmeye başladı. Havalar ısınıyor, güneş kendini daha sık gösteriyor. Çocuklar bahçede keyifle, yüzlerinde kocaman gülücüklerle oynuyorlar. Biz de önümüzdeki haftayı bahara ve baharı karşılamaya ayırıyoruz.

Önümüzdeki haftayı özel kılan sadece baharı karşılıyor olmamız değil. Çok özel bir organizasyonumuz var cuma günü. Drama öğrencilerimiz aylardır üzerinde çalıştıkları, kendilerinin yazıp sahneye koydukları Doğum Günü Dileği ve Yağmur isimli oyunlarını sergileyecekler. Ve bu oyunu bizlerle izlemek üzere drama öğretmenimiz Duygu Seda Tomru’nun da hocası olan Ayla Algan okulumuza gelecek. Yerimiz kısıtlı olduğundan bu sene de geçen seneki gibi sadece drama öğrencilerimizin ailelerini ağırlayabileceğiz. Fakat cuma günüyle ilgili izlenimlerimiz ve çekeceğimiz fotoğraflar yine burada olacak.

Zebralar, okulumuzun en küçükleri. Küçük Ağaç’ın kapısından içeri girdikleri andan itibaren cıvıl cıvıl doldururlar her yanı. Arka arkaya dizilip de bir sınıftan diğerine geçecekleri zaman, ister istemez peşlerine takılıvermiş bulursunuz kendinizi. Bizim zebralarımız çok renkli.

Bir kere sizi fark etmeye görsünler. Kimi meraklı gözlerle sizi izlemeye başlar, kimi kocaman bir gülücük ya da öpücük yollar. Ondan sonrası karar anı. Ya oyunlarına katılacaksınız, ya size uzatılan kitabı okuyacaksınız, ya dans edeceksiniz, ya da onların sorularını cevaplayacaksınız. Seçmek zor, çünkü her biri ayrı keyifli.

Ve bizim rengarenk zebralarımız geçtiğimiz hafta daha bir renkliydi. Elleri fırçaları bırakmadı, parmakları boyadan çıkmadı. Önlerine ne konduysa boyadılar, her yere renk kattılar.

Kelebekler de zebralardan pek geri kalmadılar. Sınıfta, atölyede, mutfakta yoğun bir şekilde çalıştılar. Krapon kağıtları kullanarak grup halinde çalıştılar ve renkli eserler oluşturdular.

Leziz kurabiyeler pişirdiler.

Ellerinin üstüne el koyup birlikte oyunlar oynadılar.

Küçükler yoğun tempoları içerisinde haftalarını geçirirken zürafaları giysi telaşı sarmıştı. Her günleri giysileri konuşarak, giysilerle oynayarak, giysi resimleri boyayarak geçti.

Bu arada mart ayının ressamı Vincent Van Gogh’u da tanımaya başladılar. Eserlerini inceliyorlar. Geçtiğimiz hafta onun desenlerinden birini kendi tarzlarında aktarmaya çalıştılar.

Haftanın tek gezisini ise kediler yaptı. Bir önceki hafta havanın çok soğuk olması sebebiyle gidemedikleri ayakkabı tamircisine geçtiğimiz hafta gittiler. Hanifi Usta’yı ziyaret eden kediler, onunla sohbet ettiler, kullandığı alet ve makinaları incelediler, çalışırken kendisini izlediler ve yanlarında götürdükleri ayakkabıları bakımlarının yapılması için bırakarak okula döndüler.

Kütüphanemize geçtiğimiz hafta da kitap hediye eden öğrencilerimiz oldu. Bunlardan ilki Zürafalar sınıfından Elifnaz Ambarcı’ydı. Geçen sene okulumuzdan mezun olan ve kütüphanemizin önde gelen bağışçıları arasında yer alan Dora Horasan da artık okumadığı birkaç kitabını kütüphanemize armağan etti. Kediler sınıfından Ceren Bakırdöken’in de aynı şekilde kütüphanemize getirdiği kitapları vardı. Herbirine ayrı ayrı teşekkür ediyoruz.

Yeni haftaya girerken sizlere bir davetimiz var. Perşembe günü jimnastik dersi alan öğrencilerimizin anne, babalarını okulumuza davet ediyoruz. Çocuklarınızı jimnastik dersinde izlemek, hatta izlemekle kalmayıp onlarla birlikte derse katılmak üzere sizleri Küçük Ağaç’a bekliyoruz. Önceki tecrübelerimize dayanarak çok eğleneceğimizi söyleyebiliriz. Eşofman ve spor ayakkabıyla gelmeyi unutmayın!