Gölge oyunu geleneksel sanatlarımızdan… Karagöz ve Hacıvat’ı tanımayan çocuk yoktur. Biz de bu hafta basit bir biçimde gölge kukla karakterler yarattık ve kendi hikâyemizi oynadık!
Archive for Nisan, 2013
Çocukların Haftası
Geçtiğimiz hafta çocukların haftasıydı. 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramını kutladılar. Ertesi gün de tatil olunca aileleriyle biraz daha zaman geçirdiler. Dolu dolu iki günleri tam bir bayram havasında geçti. Velilerimizden takip ettiğimiz kadarıyla çoğu tatildeki güneşli havayı değerlendirerek bol bol gezdiler. Tatillerinin ve bayramlarının tadını çıkardılar.
Okula döndüklerinde onlar için bayram henüz bitmemişti. Bizler kutlamamızı dönüş gününe planlamıştık. Ve çocuklarımızı 23 Nisan partisiyle karşıladık.
Partimizin açılışını Zürafalar sınıfı öğrencileri yaptı. Yoğun bir şekilde hazırlandıkları sunumlarını gerçekleştirdiler. Ardından Küçük Ağaç korosu bir araya geldi ve hep birlikte bayram şarkılarını söyledi.
Partimiz Orff danslarıyla devam etti. Kediler ve Zürafalar birlikte gerçekleştirdiler danslarını. Onları Zebralar ve Kelebekler izledi.
Son olarak da Bambiler aldı sahneyi. Okulumuzun en küçükleri büyük bir keyifle ilk sunumlarını gerçekleştirdiler.
Partinin sonunda tüm prensesleri, yakışıklı beyleri ve güzel bayanları, Kaptan Amerika’yı, Minnie’yi ve renkli kelebekleri bir araya topladık ve hep birlikte oynadığımız oyunlarla eğlencemize devam ettik.
Gözlemlediğimiz kadarıyla çocuklar kendilerine ait olan bu haftayı gerçekten güzel değerlendirdiler. Aileleriyle vakit geçirdiler, gezdiler, eğlendiler, dinlendiler. Ve okula gelirken baharı da beraberlerinde getirdiler.
Annelerin Son Eserleri
İçinde bulunduğumuz eğitim yılı içerisinde gerçekten de çok keyifli aile katılımları gerçekleşti. Çoğunluğu anneler tarafından organize edilen, ara sıra babaları da ağırladığımız bu katılımların her birinde velilerimiz bizi çok şaşırttılar. Her detayı düşünülmüş, planlanmış, çocukların ilgisini çekecek birbirinden güzel etkinlikler izledik.
Geçtiğimiz bir ay içerisinde üç velimizi ağırladık okulumuzda. İlk olarak Zebralar sınıfından Eda Doğan’ın annesi Feyza Hanım misafirimiz oldu. Çocukların en keyif aldıkları alanlarından birinde, mutfakta çalıştı zebralarla. Birlikte kurabiye yaptılar.
Yoğrulabilir, şekillendirilebilir malzeme çocukların favorisi şüphesiz. Hele de sonunda bunları yiyebileceklerini bilince keyifleri daha da bir artıyor.
Feyza Hanım kurabiye hamurlarını çocuklara paylaştırınca her biri büyük bir ciddiyetle başladılar çalışmaya. Önce hamurlarını merdane yardımıyla açtılar. Ardından Feyza Hanım’ın kendilerine dağıttığı kalıplarla kurabiyelerine şekil verdiler. Ve son olarak da süslediler. Feyza Hanım, ayın lezzet yüklü aile katılımını gerçekleştirdi.
Bir sonraki misafirimiz Kediler sınıfından Defne Özcan’ın annesi Öznur Hanım oldu. Nisan ayının ortalarında bizi ziyaret eden Öznur Hanım, hazırladığı çalışmaya konu olarak baharın gelişini seçmişti. Kocaman bir ağaç bastırmıştı çocuklar için. Fakat bu ağacın dalları çıplaktı. Kışı geride bırakıp bahara hazırlanan ağacın dallarını renklendirmek de kedilere kalıyordu.
Kedilerin ağacı tabiatta gördüğümüz ağaçlardan biraz farklı oldu. Bahçeden topladıkları ya da kağıttan kestikleri yaprakları yapıştırmadılar dallara. Öznur Hanım onlar için rengarenk düğmeler almıştı. İşte bu düğmeleri yapıştırdılar.
Sonuç mu? Rengarenk, şipşirin, her haliyle kedilerin elinden çıktığı belli olan bir küçük ağaç… Öznur Hanım’ınki ayın bahar kokan katılımıydı.
Geçtiğimiz ayın son konuğu ise yine Kediler sınıfından bir velimizdi. Lila Baltalı’nın annesi Evrim Hanım ziyaretimize geldi. Evrim Hanım, çalışmasını “Ülkeler” temasından yola çıkarak planlamış ve çocuklara yaşadıkları şehirle ilgili keyifli bir etkinlik hazırlamıştı. Önce dünyayı gösterdi çocuklara. Kıtalar tanıttı. Seçmiş olduğu bazı hayvanları çocuklarla birlikte o kıtalara yerleştirdi.
Dünya üzerinde ülkemizi bulduklarında bu defa Türkiye haritasını incelediler. Yaşadığımız şehrin yerini belirlediklerinde, İstanbul haritası açıldı masanın üzerine. Tabii İstanbul da kocaman. Onu da detaylandırdılar ve öğrencilerimizin yaşadıkları Kadıköy ve Üsküdar’ı kapsayan bölgeye kadar indiler.
Etkinliğin en keyifli kısmı bu noktada başladı. Evrim Hanım Kadıköy ve Üsküdar’ı gösteren bir harita hazırlamıştı çocuklar için. Ve rengarenk küpler getirmişti. Çocuklar önce bu küpleri üst üste yapıştırıp tepesine de bir çatı koyarak kendi evlerinin minik birer maketini hazırladılar. Ardından da harita üzerinde yaşadıkları sokağı bulup evlerini oraya yerleştirdiler.
Ardından küçücük strafor topları boyayıp kürdanlara geçirerek sokaklarına ağaçlar diktiler. Ağaçlar da yerleştiğinde ortaya rengarenk bir plan çıkıverdi.
Çocuklar uzunca bir süre haritanın başından ayrılamadılar. Kim kime komşu, kim en uzakta, kim stada yakın, kim Haydarpaşa’da, kim Kız Kulesi’ni görüyor, kim okula yakın oturuyor… Her detayını incelediler oluşturdukları planın. Evrim Hanım da ayın keşif dolu etkinliğini gerçekleştirmiş oldu.
Söylediğimiz kadar var, öyle değil mi? Velilerimiz gerçekten de çok özel etkinlikler planlıyorlar çocuklar için. Bizler de bu çalışmalara destek verirken en az öğrencilerimiz kadar keyif alıyor, ortaya çıkan eserleri mutlulukla sergiliyoruz.
Uçan Kalem Bulundu
Hepimizin bildiği, resimlerini tanıdığı bir ressam; Bedri Rahmi Eyüboğlu. Onun sanatından etkilenip çocuklara tanıtmaya karar veren bir yazar; Simla Sunay. Bu kitaptan etkilenip devamını hayal eden ve oyunlaştıran bir okul; Küçük Ağaç.
Hayat bazen hoş temaslarla ilerliyor galiba. Biri diğerini etkiliyor, o diğeri de bir başkasını. Sonuç mu? Çok keyifli bir tiyatro oyunu, son sayfada kaldığı yerden sahnede ilerlemeye devam eden bir hikaye, gözlerimizin önünde canlanan karakterler, çocukların seyirci önündeki doğallıkları, heyecanlı eğitimciler, gurur dolu aileler…
Drama öğrencilerimizin yazıp sahneledikleri keyifli tiyatro oyununu paylaşmak istiyoruz sizlerle. İsmi “Uçan Kalem Nerede?” Simla Sunay’ın “Mavi’nin Mutluluğu” kitabından yola çıkarak yazıldı. Çocuklar, kitabın devamını hayal ettiler, var olan karakterlere yenilerini eklediler ve oyun metnini yazdılar. Ardından da rol dağılımı yapıp uzun süre çalıştılar. Ortaya gerçekten de çok keyifli ve başarılı bir çalışma çıktı.
Oyunda birlikte çok güzel resimler yapan iki çocuk vardı; Mavi ile Cebiş. Mavi benekli kaplumbağanın getirdiği bir haberle çalışmalarına ara veriyorlardı. Bedri Rahmi’nin uçan kalemi (fırçası) kaybolmuştu. Birlikte onu aramaya başladılar.
Uçan kalemi mavi benekli kaplumbağanınki gibi desenli bir kabuğa sahip olmak isteyen iki küçük kaplumbağa ödünç almıştı. Gerçek ortaya çıkınca hep birlikte uçan kalemi Bedri Rahmi’ye iade etmeye gittiler.
Küçük kaplumbağaların bu isteğini anlayışla karşılayan ressam, onlar için bir çözüm üretti ve kabuklarını Mavi ile Cebiş’in boyayabileceklerini söyledi. Böylece minik ressamlar kabuk boyama işine koyuldular. Diğer küçük arkadaşları ise oyunlarına geri döndüler.
Drama öğrencilerimizin hazırladıkları bu güzel oyuna iki mezun öğrencimiz verdikleri destekle katkıda bulundular. Oyunda Bedri Rahmi Eyüboğlu rolünü Küçük Ağaç’tan geçen sene mezun olan Sarp Besler üstlendi. Oyunda kullanılan çalı dekorunu ise okulumuzun iki yıl önceki mezunlarından Dora Horasan hazırladı. Onların bu destekleri sayesinde oyunumuz daha özel ve keyifli hale geldi.
Öğrencilerimizin performanslarını izlemek üzere okulumuzda misafirimiz olan Mavi’nin Mutluluğu kitabının yazarı (aynı zamanda nisan ayının sanatçısı) Simla Sunay ve çizeri Gökçe Akgül, oyun sonrası çocuklarla sohbet ettiler ve onların sorularını cevapladılar.
Drama öğrencilerimizin sunumu hepimiz için çok heyecan vericiydi. Aileler çocuklarının performanslarını, sanatçılarımız ise kendi hikayelerinin çocuklar tarafından tasarlanan devamını izlediler. Bizlerse uzun soluklu bir çalışmanın sonucunu gördük. Bu güzel çalışma için drama öğrencilerimizi ve öğretmenleri Duygu Seda Tomru’yu bir kere daha alkışlıyoruz.
Resmin Öyküsünü Anlat! (9 Nisan 2013)
Bolonya Çocuk Kitapları Fuarı 2013 çocuk kitabı illüstrasyon seçkisinde yer alan bazı resimleri inceledik. Bu resimlere uygun Aklımızdan bir hikâye uydurduk.
Ekmek Yoğuran En Minik Eller
Ekmek maceramız devam ediyor. Beş ve altı yaş grubu öğrencilerimizin ardından üç ve dört yaş grubu çocuklarımız da “ekmek” temasını işlemeye başladılar. Önce ekmeğin hangi malzemelerle hazırlandığını gördüler. Ardından kendilerine verilen ekmek hamurlarını yoğurup şekillendirdiler.
Ekmekler hazırlanırken oyun grubu çocuklarımız da bizimle birlikte mutfaktaydılar. Böylece en minik eller de hamur yoğurup ekmek yapmış oldular.
Sonunda sıra fırına gitmeye geldi. Hep birlikte, kısa ve keyifli bir yürüyüşün ardından “Fırınım”a ulaştık.
Önce arka tarafa geçtik. Ekmek hazırlamakta olan fırıncıları izledik. Ekmek hamurunu yoğuran kocaman mikseri gördük.
Fırından ayrılmadan önce çocuklar ekmek kuyruğuna girip evlerine götürmek üzere birer ekmek satın aldılar. Kendi hazırladıkları ekmekleri pişirilmeleri için fırında bıraktılar. Ve satın aldıkları ekmekleri yiye yiye okula geri döndüler.
Geçtiğimiz hafta büyük grup da aynı temasyı işlemeye devam etti. Bu defa ekmek makinesini kullanarak ekmek pişirdiler. Her zamanki gibi önce ekmeğin kokusu sardı okulu. Ardından dilim dilim paylaşılıp tadına bakıldı.
Makarna da yaptı çocuklar. Sırayla makinenin başına geçip kolu çevirdiler, kendi makarnalarını ürettiler.
Ekmek teması çocukların çok ilgisini çekti. Her gün sofralarında afiyetle yedikleri bir yiyeceğin hazırlanışını aşama aşama görmek, bu aşamalardan bazılarında birebire yer almak onlar için sıra dışı bir deneyim oldu. Hele ki kendi hazırladıkları ekmekleri yemek, eminiz ki çocuklar kadar ailelerinin de damaklarında farklı bir tat bıraktı.
Uçan Kalem Nerede?
Küçük Ağaç’ın drama öğrencileri her yıl oyunlarını kendileri hazırlar ve 27 Mart Dünya Tiyatro Günü’ne yakın bir tarihte sergilerler. Onların sunumları eşliğinde Dünya Tiyatro Gününü tüm öğrencilerimizle birlikte kutlamış oluruz. O günkü organizasyonumuz öğrencilerimizin oyunuyla sınırlı kalmaz. Oldukça zengin bir içerikle hazırladığımız programımıza okulumuza davet ettiğimiz sanatçı konuklarımız da katılır. Bizlerle birlikte drama öğrencilerimizin performanslarını izler, ardından çocuklarla sohbet ederler.
Bu yıl tiyatro oyunumuzun sergilenme tarihi 10 Nisan 2013 Çarşamba. Drama öğrencilerimiz hikayelerini oluştururken bu defa Simla Sunay’ın “Mavi’nin Mutluluğu” kitabından yola çıktılar. Kitapta Türk resim sanatının en önemli isimlerinden biri olan Bedri Rahmi Eyüboğlu çocuklara tanıtılıyor. Öğrencilerimiz bu kitabın devamını hayal ettiler.
Öğrencilerimiz birlikte oluşturdukları öyküyü önce sahne metnine dönüştürdüler. Ardından rol dağılımını yaptılar. Son birkaç aylarını da rollerine çalışarak geçirdiler.
“Uçan Kalem Nerede?” artık sahnelenmeye hazır. Çocuklar, 10 Nisan Çarşamba günü gerçekleştirecekleri performansları için heyecanla son provalarını yapıyorlar.
Bu yıl da çok keyifli bir gün bizleri bekliyor. Konuğumuz ise çocukların çıkış noktası olan “Mavi’nin Mutluluğu” kitabının yazarı Simla Sunay. Simla Hanım aynı zamanda kitabında çocuklara tanıttığı Bedri Rahmi Eyüboğlu ile birlikte Nisan ayının sanatçısı. Kendisi, çocukların oyununu izlemek, hikayesinin öğrencilerimiz tarafından yazılan devamını görmek ve sonrasında onlarla sohbet etmek üzere konuğumuz olacak. Hatta yanında bir de arkadaşını getiriyor; “Mavi’nin Mutluluğu” kitabının çizeri Gökçe Akgül. Sözün kısası, programımız yine dopdolu.
Okulumuzun üst katında, çok amaçlı salonumuzda gerçekleşecek olan “Uçan Kalem Nerede?1” oyunumuza mekanımız kısıtlı olduğu için sadece drama öğrencilerimizin velilerini davet edebiliyoruz. Katılamayan velilerimiz için bu güzel oyun sırasında çekeceğimiz fotoğrafları ve Simla Sunay ve Gökçe Akgül’le gerçekleşecek sohbetin detaylarını bloğumuzdan sizlere aktaracağız.
Geri Dönüşüm
Çok önemli bir gezi gerçekleşirdik bugün. Kadıköy Belediyesi Ambalaj Atıkları Toplama ve Ayrıştırma Tesisi’ne giderek uzun bir süredir işlemekte olduğumuz geri dönüşüm temasının aşamalarından biri olan “ayrıştırma ve presleme”yi inceledik.
Gezimiz sırasında bize eşlik eden tesis yetkilisi Fikri Bey, çocuklarla geri dönüşüm hakkında uzun uzun sohbet etti. Birlikte nelerin çöp, nelerin geri dönüştürülebilen atık olduğunun üzerinden geçtiler. Ardından da hep beraber tesisi gezdik.
Atık Toplama ve Ayrıştırma Tesisi 2000 yılından beri faaliyet gösteriyor ve %300 kapasite ile günde on sekiz saat çalışıyor. İki yüz kişilik personelinin yarısı sahada atık topluyor, altmış kadar çalışan bant başında atık ayrıştırıyor, kalanlar da araç operatörlüğü gibi destek işleri gerçekleştiriyor. Kadıköy’ün yanı sıra Maltepe, Kartal, Bakırköy ilçelerinden toplanan atıklar da bu tesise geliyor.
Kadıköy ilçesinde düzenli olarak yapılan bilgilendirmeler ve verilen eğitimler sonucunda her dört kişiden biri geri dönüşüm yapıyor. Toplanan atık malzemelerin miktarı aylık 900 ton. Buna diğer üç ilçe de eklendiğinde tesiste ayrıştırılan atıkların toplamı 2000 tona çıkıyor.
Bant üzerinde, insan gücüyle ayrıştırılan maddeler daha sonra pet şişeler, kartonlar, karışık kağıt, naylon torba, renkli plastik gibi farklı gruplar halinde preslenerek fabrikalara gönderilmek üzere istifleniyor.
Bugünkü gezimiz hepimizi farklı açılardan etkiledi. Çocuklar, atık toplama araçlarından, kepçelerden ve forkliftten gözlerini alamadılar. Biz büyüklerse mavi bir kutu içerisinde biriktirdiğimiz atıkların bir arada oluşturduğu görüntüden ve bunlar üzerinde – ister istemez sağlık sorunları yaşayarak – çalışan insanlardan çok etkilendik. Çalışanlara elimizden gelen ufacık bir desteği vermek adına atıklarımızı farklı torbalarda biriktirmeye karar verdik. Tonlarca atık arasında belki üç – beş torba. Yine de kıyıya vurmuş sayısız deniz yıldızı içinden suya geri atılan birkaç tanesi misali ufak da olsa yaratabileceğimiz bir fark…
Ve daha da önemlisi, çocuklara aşıladığımız geri dönüşüm bilinci… Çoğu zaten evlerinden de bu kavrama aşinalar. Son birkaç haftadır okulda da yoğun bir şekilde geri dönüşüm teması üzerinde çalışıyorlar. Artık hangi atıkları geri dönüştürebileceklerini, bunu nasıl yapmaları gerektiğini biliyorlar. Geri dönüşüm sembolünü tanıyor, ellerine geçen ambalajlarda bu sembolü arıyorlar. İşte yaratmamız gereken esas fark da bu galiba.
Küçük Prens’in Gezegeni (2 Nisan 2013)
Küçük Prens’i tanımayan var mı? Bizim 3-5 yaşındaki miniklerimiz ise yeni tanıştı. Küçük Prens kimdir, nerede yaşar, pilotla nasıl tanıştı okuduk anlattık. Küçük Prens’in yaşadığı gezegeni hayal ettik. Ne kadar da küçük bir gezegen! Biz de komşu gezegenler tasarlamaya karar verdik. Doğal kille bir sürü gezegen yaptık. İkiz olanları bile var bakın! İkiz gezegenleri köprülerle bağladık!
Şimdilerde Küçük Prens’in çizgi filmi ve çizgi roman sürümleri çıktı. Fransız yapımı bu serileri de takip ediyoruz. Küçük Prens’in aslını aratsa da hiç fena değiller. (Diğer çizgi filmlere oranla!)
http://www.kucukprens.org/kitap/1.php
Küçük Prens, (Roman), Antoine de Saint-Exupery, Çeviren: Sumru Ağıryürüyen, Mavibulut Yayınları
Küçük Prens ve Rüzgâr Gezegeni, (Çizgi Roman), Guillaume Dorison, Çeviren: Füsun Önen Pinard, Resimleyen: Diane Fayolle, YKY
Sınıfta, Mutfakta, Fırında Ekmek
Lezzetli bir temamız vardı geçtiğimiz hafta; ekmek. Öyle güzel kokular sardı ki okulu, ister istemez ekmek yerken bulduk kendimizi. Hem de kendi hazırladığımız ekmekleri yedik. Lezzeti mi? En güzel kurabiyelerden daha güzeldi bizim için.
Ekmek maceramızın en başında, ilk olarak ekmek hamurunun hangi malzemelerle hazırlandığını gördük. Türkan Öğretmenimiz un, tuz, maya ve suyu bir araya getirip yoğurarak hamurumuzu hazırladı bizim için.
Ekmek hamuru bir süre dinlendikten sonra çocukların işi başladı. Kendilerine verilen ekmek hamurunu bir güzel yoğurup şekil verdiler. Hazırlanan bu ilk ekmekler okulumuzda pişti. Kokusu da tüm katları sardı.
Bir sonraki ekmekleri de yine kendimiz yoğurup şekillendirdik. Fakat bu defa okulda pişirmedik. Küçük Ağaç’ın biraz ilerisindeki Fırınım’a düzenlediğimiz gezi sırasında yanımızda götürdük. Orada pişti ekmeklerimiz.
Fırınım’da arka tarafa geçerek ekmek hamurunun nasıl yoğrulduğunu izledik. Büyük bir teknede kocaman bir mikserle yoğruluyordu. Ardından da kocaman bir fırında pişiriliyordu. Çocuklar, ekmek yapımını izlerken bir yandan da merak ettikleri soruların cevaplarını almak üzere fırıncılarla sohbet ettiler.
Fırınım’dan ayrılmadan önce ekmek de almayı ihmal etmedik. Çocukların her biri evlerine götürmek üzere taptaze ekmeklerden birer tane aldılar.
Ve ekmek alma görevini üstlenmiş olmanın onlara verdiği hakkı kullanarak dönüş yolu boyunca ekmeklerinin uçlarından koparıp koparıp yediler.
Leziz bir temaya keyifli bir final…
kucukagacanaokulu 