kucukagacanaokulu

Yaz mevsimini karşılarken gerçekleştirdiğimiz vazgeçilmez organizasyonlarımızdan biri de Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi gezimizdir. Geniş bir alana yayılmış bahçede öğrencilerimizle birlikte zaman geçirir, Bahçe’nin çocuklar için hazırladığı günlük eğitim programlarına, atölye çalışmalarına katılırız.

Bu yıl Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi’ne Kediler ve Zürafalar sınıfı öğrencilerimiz için iki farklı gezi düzenledik. İki farklı eğitime katıldık. Kediler eğitmenleri ile birlikte bitkileri keşfettiler. Zürafalar ise Arı ve Çiçek Kardeşliği atölye çalışmasında yer aldılar.

“Bitkileri Keşfediyoruz” çalışmasında çocuklara önce birer bitki kartı dağıtıldı. Bir yandan bu kart üzerine dikkatlerini çeken, yere düşmüş yaprakları, tohumları, dalları yapıştırırken bir yandan da bahçede dolaşarak üç farklı ağacı tanıdılar.

Sırasıyla sekoya, okaliptüs ve ıhlamur ağaçlarını gördüler. Sekoya ağacı henüz 20 yaşında bebek bir ağaç olduğu için diğerlerinden farklı görünmüyordu. Fakat ileride boyunun bir elektrik direğinin altı katına ulaşacağını öğrenmek hepimizi şaşırttı.

Okaliptüs, beyaz gövdesi ve koalaların evi oluşuyla dikkat çekiciydi. Ihlamur ise güzel kokusu, nefis tadıyla hayatımızda zaten özel bir yere sahipti.

İlk gezimiz “Tohumlar Nasıl Yayılır” oyununu oynayarak sona erdi. Çocuklar sevdikleri birer hayvanın yerine geçtiler. Yiyeceklerini doğada bir yerlere gizlediler. Kimisi gizlediği yemeği birkaç dakika sonra bulabildi, kimisi ise bulamadı. Ama bulanamayan yiyecekler de ya yeşerdiği ya da başka bir hayvan tarafından yenildiği için nihayetinde tabiata bir fayda sağladı.

Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi’ne ikinci ziyareti Zürafalar sınıfı öğrencileri gerçekleştirdi. “Arı ve Çiçek Kardeşliği” atölye çalışmasına katılan öğrencilerimiz gezi boyunca birer arı olmayı deneyimlediler. Hatta bir kraliçe arı bile vardı aralarında.

Arı olmadan önce arılar hakkında bilgi aldı çocuklar. Onların yapılarını, yaşayışlarını ve nasıl bal yaptıklarını öğrendiler.

Sıra çiçeklerden nektar ve polen toplamaya geldiğinde bacaklarındaki polen keseleri ve uzun ağızları ile birlikte gezinmeye, topladıklarını kovanlarına götürmeye başladılar.

Bizim çalışkan ve neşeli arılarımız buldukları tüm nektar ve polenleri peteklerine doldurarak görevlerini tamamladılar.

Katıldığımız eğitimlerin yanı sıra Nezahat Gökyiğit Botanik Bahçesi’nde dolaşırken yüzlerce çeşit ağaç ve çiçek gördük. Kurbağaları seyrettik, ördekleri besledik. Ağaçların arasında, çimenlerin üzerinde çok keyifli zaman geçirdik. Doğadan alabileceğimiz tüm ekstra enerjiyi içimize depoladık, okulumuza öyle döndük.

Mayıs ayının son gezisinde Pierre Loti Tepesi’ne gitmeye karar verdik. İstanbul’u bir de oradan görmek istedik. Şansımıza havanın yumuşak olduğu bir sabahtı. Her nasılsa trafik de rahattı. Keyifli bir yolculuğun ardından tepeye ulaştık.

Bulunduğumuz noktadan çok geniş bir alanı gözlemledik. Binlerce bina yan yana, arka arkaya uzanıyordu önümüzde. Hepsi birer minyatüre benziyordu.

Camilerin minareleri hemen belli ediyorlardı kendilerini. Haliç, köprülerinden çok ortasındaki iki adacıkla ilgi çekiciydi çocuklar için. Acaba oraya insanlar gidiyorlar mıydı, gidiyorlarsa ne yapıyorlardı?

Ama en heyecan verici olan teleferikti. Aynı anda zıt noktalardan yola çıkan iki teleferiğin kablo boyunca devam eden yolculuğunu izledik birlikte.

.Ardından masalara yerleştik ve çocuklar izlenimlerini resmetmeye başladılar.

Resimler tamamlandığında öğle yemeği zamanı gelmişti. Birer ayran eşliğinde yanımızda getirdiğimiz sandviçlerimizi yedik. Açık havada, güzel bir manzara karşısında, arkadaşlarla birlikte yenildiğinden olsa gerek, en keyifli öğle yemeklerimizden biriydi.

Dönüşe geçmeden önce Pierre Loti’nin İstanbul’da kaldığı dönemlerde sıklıkla geldiği tarihi kahveyi de ziyaret ettik. Önce onun fotoğraflarına baktık. Ardından kendimiz hatıra fotoğrafı çektirdik.

Mayıs ayı gezilerimizi İstanbul’a ayırmıştık. Bahara uyanan şehrimizi en keyifli zamanında en özel noktalardan gözlemledik. Artık çocuklar bir yerden bir yere giderken yaşadıkları şehrin sembollerini takip ediyor, onlara değer veriyorlar. Boğaz’dan geçerken Kız Kulesi’ni soruyor, Galata Kulesi’ni gördüklerinde heyecanlanıyor, surları ilgiyle izliyorlar. İstanbul’un hazineleri onların da hazineleri oldu artık. Her biri daha da değerlendi.