kucukagacanaokulu

Denizin ortasında bir kule… Hem de efsanelere konu olmuş bir kule… Seyri bile keyiflendirirken insanı, oraya gitme fikri bambaşka bir heyecan uyandırdı çocuklarda. Gerçek anlamda gün saydılar.

Sonunda gezi günü geldi ve birlikte yola çıktık. İlk durak Salacak’tı. Burada bizi Kız Kulesi’ne ulaştıracak olan tekneyi bekledik. Beklerken de kuleyi izledik. Pırıl pırıl güneşli bir günde gerçekten de çok güzel görünüyordu.

Kısacık bir tekne yolculuğunun ardından Kız Kulesi’ne ulaştık. Bir kuleye gidip de tırmanmamak olmaz. Biz de hiç vakit kaybetmeden yukarı tırmandık ve bu defa da Boğaz’ın ortasından İstanbul’un iki yakasını izledik. Gökyüzünde uçan martılar, önümüzden geçen gemiler, masmavi deniz ve karşımızda uzanan kocaman şehir… Bu gezi için gün saymaya değer bir manzara vardı karşımızda.

Kız Kulesi’ni ve İstanbul’u uzun uzun izledikten sonra gördüklerimizi resmetmek üzere aşağı indik. Boğaz’ın esintisi kağıtları havalandırıp biraz zorluk çıkarsa da çocuklar resimlerini tamamladılar ve sıra enerjilerini atmaya geldi.

Geniş bir alan uzanıyordu önümüzde. Değerlendirmeden edemedik. Kalan süremizin bir kısmını Kız Kulesi’nin duvarlarını ve oyuntulu pencerelerini keşfederek, bir kısmını da oyun oynayarak geçirdik.

Yaşadığımız şehrin sembollerinden biri olan Kız Kulesi gezimiz başta büyük bir heyecandı bizim için. Şimdi hafif esintili, bol güneşli ve keyifli bir anı oldu. Efsanevi kuleyi birlikte keşfettik, güzel resimlerimiz, hafifçe pembeleşen yanaklarımız ve anlatacak hikayelerimizle geri döndük.

Baharın gelişiyle birlikte enerjimiz iyice yükseldi. Uzun ve soğuk bir kışı sıcacık okulumuzda geçirdik; artık dışarı çıkma zamanı. Gezi organizasyonlarımıza başladık. İlk gezimizi de daha önce hiç gitmediğimiz bir yere, Kelebek Çiftliği’ne yaptık. Bugün Kediler ve Zürafalarla birlikte kelebeklerin arasındaydık.

Gezimizin başında kısa bir film izledik. Bu filmde yumurtalarından çıkan tırtılların sürekli beslenerek bir ay içerisinde ilk hallerinin yüz katı büyüklüğe ulaştıklarını gördük. Bu kocaman tırtıllar daha sonra pupalarının içerisinde iki, üç hafta kadar bir sürede olağanüstü bir değişim yaşadılar ve dışarıya göz kamaştırıcı kelebekler olarak çıktılar. Her bir kelebek farklı renklerde ve desenlerde kanatlara sahipti. Bu kanatlar onlara eşsiz güzelliklerini veriyor ve aynı zamanda kamufle olmalarını sağlıyordu.

Filmin ardından pupa dolabındaki pupaları inceledik. Bazı kelebeklerin pupalarını yırtarak çıkışlarını gördük. Onlar ıslak kanatlarını kuruturlarken biz gezimize başladık.

Kelebek serasına girdiğimizde bizi rengarenk kelebekler karşıladı. Çiçekten çiçeğe uçuyor, kendileri için bırakılmış meyvelere konarak besleniyorlardı. Bazıları ise bir yaprağın üzerine ya da bir ağaç gövdesine tutunmuş kıpırdamadan duruyorlardı.

Seranın içerisini birkaç kere dolaştık. Bize eşlik eden rehberimizin gösterdiği kelebek yumurtalarını ve tırtılları gördük. En beğendiğimiz kelebekleri birbirimize gösterdik. Güneşin ve yeşilin tadını sonuna kadar çıkardığımız bu güzel gezinin sonunda enerjimizde hiçbir şey kaybetmeden, gördüğümüz kelebekleri resmetmek üzere okulumuza döndük.

Okulumuza devam eden öğrencilerin yolu mezun olmadan önce mutlaka Doğa Bilimleri Merkezi’nden geçer. Saint Joseph Lisesi içerisinde yer alan bu merkeze bir gezi düzenler, ülkemizde yaşamış hayvanların tahnit edilerek sergilendiği galerileri dolaşırız. Ve istisnasız her gezimizde bütün çocukları gözle görülür bir heyecan kaplar, gözleri kocaman açılır, her bir hayvanı dikkatlice incelerler.

Bu yıl gezimizi Kediler sınıfı ile birlikte gerçekleştirdik. Mart ayında “Dinozorlar” temasını işleyen öğrencilerimiz, fosiller ve hayvan iskeletlerinin yer aldığı ilk galeriyi büyük bir ilgiyle gezdiler. Baktıkları her yerde dinozorları görmeye çabaladılarsa da gezimizde bize rehberlik eden Ahmet Bey her bir kemiğin ya da iskeletin aslında hangi hayvana ait olduğunu açıkladı onlara. Kanguru iskeleti gerçekten de dinozor iskeletine benziyordu. Fakat gergedanın boynuzu, köpekbalığının çene kemiği ve hipopotamın kafatası  belirgin bir şekilde farklı ve de çok büyüktü.

Bir sonraki galeride balıklar ve su canlıları yer alıyordu. Fok balığı, su kaplumbağaları, yunus, testere balığı, balon balığı, yengeçler bu galerinin en dikkat çeken canlılarıydı. Ardından kuşları gördük. Kocaman kuşları ve minicik kuşları… Su kenarında yaşayanları ve ormanlarda uçanları… Güzel ötenleri ve yırtıcı olanları… Hepsi ayrı ayrı çok güzeldi. Flamingoyu, pelikanları, ördekleri, kuğuları, martıları ve saksağanları tanıyorduk. Doğa dersinde Eda Hanım’la incelediğimiz pek çok kuşu da burada gördük. Fakat yalıçapkını ve puhu kuşu hiç karşılaşmadıkları kuşlardı çocukların. Adlarını çokça duydukları yırtıcı kuşları geniş kanatları, sivri pençeleri ve kocaman gagalarıyla karşılarında gördüklerinde ise inanılmaz heyecanlandılar.

Orman hayvanlarının yer aldığı galeride kocaman geyikler, yaban domuzları, tilkiler, kurt ve ayı yer alıyordu. Aynı zamanda kirpiler, fareler, yarasalar ve orman kuşları gibi küçük hayvanlar da vardı. Bir yandan onların seslerini dinledik, bir yandan da her birini tek tek inceledik.

Egzotik hayvanlar bölümünde lemur, Hazar kaplanı, tukan kuşu gibi hayvanlar karşıladı bizi. Hemen sonrasında ise bilinçsiz insanların doğaya verdiği zararı gördük. Doğayı ve hayvanları korumak adına üzerimize düşen sorumluluklar hakkında sohbet ettik.

Son galeriye geçerken bizi bir sürpriz bekliyordu. Kocaman bir T-Rex! Onunla fotoğraf çektirdikten sonra boy boy yumurtaları, rengarenk kelebekleri ve böcekleri inceledik.

Onlarca soru sorduk. Yüzlerce hayvan gördük. Yeni bilgiler edindik. Hatta bir dinozorla fotoğraf çektirdik. Bir geziyi daha güzel kılacak başka ne olabilir ki?

Şubat ayı müzisyenimiz Barış Manço. Gün boyunca etkinliklerimize katılırken fonda onun şarkıları çalıyor. Çoğumuzun ağzına dolandı bile bu şarkılar. Merdivenlerden inerken ya da resim yaparken “Arkadaşım Eşek”i, “Ayı”yı mırıldanıyor çocuklar. Hatta Barış Manço gibi bol aksesuarlı giyinip gelen öğrencilerimiz var. Kısacası yoğun bir Barış Manço etkisi altındayız. Bu etki, bizi sanatçının evine kadar götürdü. Geçtiğimiz haftayı Barış Manço’nun evine gerçekleştirdiğimiz gezi ile tamamladık.

Sanatçının ödülleriyle, kıyafetleriyle, aksesuarlarıyla ve koleksiyonlarıyla doluydu köşk. Salonda pek çok şarkısını bestelediği piyanosu, duvarlarda kimini kendisinin tasarladığı kıyafetleri vardı. Yemek odasında koleksiyonlarının devamı, kıyafet odasında çok sevdiği kovboy çizmeleri ve birbirinden ilginç kıyafetleri sergileniyordu.

Kocaman kemer tokalarını, çeşit çeşit yüzüklerini, Belçika Kraliyet Akademisi’nde öğrenciyken çizdiği resimleri gördük. “Adam Olacak Çocuk”tan sahneler izledik.

Evinin en sevdiği odası olan Şövalye Odası’nı da gördükten sonra kış bahçesinde kliplerini izledik. İzlerken dans ettik. Dans ederken şarkılarına eşlik ettik.

Çocuklar için en renkli, en ilgi çekici müzisyenlerden biri Barış Manço. Ne zaman bir şarkısı çalsa en kocaman sesleriyle onlar da söylemeye başlıyorlar. Anne ve babalarının çocukluklarında dinledikleri şarkılara şimdi onlar eşlik ediyorlar. Anne ve babalarından onlara geçen bu ilgiyi, sevgiyi, daha sonra kendi çocuklarına devretmek üzere şimdi onlar taşıyorlar.