kucukagacanaokulu

Yüzyıllar öncesine dayanan bir hikayesi olan, bereket için kaynatılan, paylaşılan, gelenekselleşmiş bir tatlıdır aşure. Size uzatılan kasenin içerisinde bolca emek ve dilek vardır. Kısacası özel bir tatlıdır. Ve Küçük Ağaç’ta da her yıl kaynatılır.

Bugün okulumuzda aşure günüydü. Önce Zürafalar ve Kediler sınıfı öğrencileri geldi yemekhanemize. Onlardan kuru meyvelerin, elmaların ve portakal kabuklarının dilimlenmesi konusunda yardım aldık. Ardından Arılar sınıfı öğrencileri geldiler ve narların ayıklanması işini üstlendiler.

Öğrencilerimizin her biri büyük bir titizlikle yaptı işini. Hatta bazıları iyice kaptırdı kendini nar ayıklama işine. 🙂 Meyvelerin tazelik ve lezzet kontrolü de ihmal edilmedi.

Okulumuzun en minikleri Bambiler ise aşurelerin süslenmesinde bizlere yardımcı oldular. Narları büyük bir titizlikle kaselere serpiştirdiler.

Aşurenin hazırlanması sırasında Işık Hanım da bizlerleydi. Bakliyatlar kaynatılırken, meyveler ve kuru yemişler doğanırken bizi bir an bile yalnız bırakmadı. Aşurenin kıvamının kontrolünü ve kaselere pay edilmesi işini de kendisi üstlendi.

Bugün kaynayan aşure minicik ellerin yardımlarıyla hazırlandı. Tadına baktık, leziz olmuştu. Sizlerin de afiyetle yiyeceğinize inanıyoruz. Ve bolluk, bereket dileklerimizi bir kere de buradan iletiyoruz. Bütün Küçük Ağaç ailesi üyelerine verimli, bereketli, güzel günler diliyoruz.

Kış ayları hızla yaklaşıyor. Turşu kurma zamanı geldi. Çeşit çeşit sebzeleri daha uzun süre muhafaza edebilmek ve bir yandan da sofralarımızın vazgeçilmez tatlarından birini hazırlamak amacıyla mutfaktaydık geçtiğimiz hafta.

Çocukların evlerinden getirdikleri salatalıkları, havuçları, kelekleri, karnabaharları yıkadık, doğradık ve onlar için hazır hale getirdik. Öğle yemeği öncesinde hep birlikte yemekhanemizde buluştuk.

Önce kavanozlarımızın dibine biraz nohut ve birkaç diş sarımsak koyduk.

Ardından taptaze, rengarenk sebzelerle doldurduk kavanozlarımızı.

Sebzelerin büyük kısmı kavanozlara girdi. Bir kısmı da midemize. Havuçlar ve salatalıklar leziz görünüyordu. Tatlarına bakmamak olmazdı.

Öğrencilerimizin büyük bir keyifle hazırladıkları turşular yirmi gün sonra hazır olacaklar. Şimdiden hepimize afiyet olsun.

Mutfak kültürümüzün en tatlı parçalarından biridir aşure. Ve de çok özeldir. Farklı evlerde farklı alışkanlıklarla pişirilir. Kimileri yedi malzemeyle hazırlar, kimileri kırk bir malzemeyi şart koşar. Bazıları da kepçenin ucuna gümüş para bağlar. Tüm bunlar bir yana, aşureye kıvamını içine karışan niyetler ve dilekler katar.

Pek çok ailenin katkısıyla kaynayan aşuremizin meyvelerini de yine öğrencilerimiz hazırlar.

Bu yıl çocuklar yoğunlukla narlar üzerinde çalıştılar. Nar ayıklamak gibi zor fakat bir o kadar da lezzetli bir işin üstesinden başarıyla geldiler. Ve günün devamında aşuremiz hazırlandı. Tüm bolluk ve bereket dileklerimizle birlikte size ulaştırılmayı bekliyor. Şimdiden afiyet olsun.

Bugün Küçük Ağaç’ta turşu günüydü. Çocuklar  kış için turşularını kurmak üzere kavanozları ve sebzeleriyle birlikte mutfakta bir araya geldiler. Boneler takıldı. Masalar arasında malzemeler pay edildi. Sarımsak ve nohutların dağıtılması beklenirken sebzelerin tadına bakıldı ve böylelikle kalite kontrol işlemi tamamlandı.

Ardından sıra kavanozların doldurulması işine geldi. Salatalıklar, havuçlar, lahanalar, kornişonlar, kelekler, karnabaharlar birer birer girdiler kavanozların içine. Arada mideye de gönderildiler tabii.

Sıra turşu suyuna geldiğinde çocukların yaratıcılıkları devreye girdi. Sular sırayla kavanozlara doldurulurken onlar da kapaklarla ritm tuttular.

Ardından “Kapak burna, kapak ağza..” diye farklı bir oyuna geçildi. Bonelerle Ceee’ler oynandı. Ve sonunda turşu kavanozları doldu, kapaklar kapandı.

Çocuklar, akşam eve dönerken turşularını evlerine götürecekler. On beş – yirmi gün kadar sonra aileleriyle birlikte kendi kurdukları turşuların tadına bakabilecekler. Turşunun tadı malum, ekşidir. Ama biz biliyoruz, Küçük Ağaç’ta kurulan turşuların tadı annelere, babalara tatlı gelir.

Şimdiden afiyet olsun!

Mutfak etkinliklerini belirli aralıklarla eğitim programımıza dahil etmeye özen gösteriyoruz. Bu etkinliklerde çocuklar, kendi elleriyle biçimlendirdikleri ve bir araya getirdikleri birbirinden farklı malzemelerin bambaşka bir yemeğe dönüştüğünü görüyorlar. Uğraşılarının sonucunda bir ürün elde ediyorlar. Onlar çalışırken ve gözlem yaparken bir yandan da küçük kas motor gelişimleri destekleniyor. Fakat hepsi bu kadar değil. Çocuklar bonelerini takıp da mutfağa girdiklerinde müthiş eğleniyorlar.

Zebralar ve Kelebekler, çikolatalı bonbonları hazırlarken önce bisküvileri elleriyle ufaladılar. Ardından diğer malzemeleri eklediler ve oluşturdukları karışımı avuçlarında yuvarlaya yuvarlaya top haline getirdiler.

Tüm bunları yaparken bisküvilerin tadına bakmayı da ihmal etmediler. Bu, mutfağın onlara sunduğu bir ayrıcalık. Sınıfta, branş derslerinde ya da atölyede çalışırken kullandıkları hiçbir malzeme yenilir türden değil. Oysa ki mutfakta durum farklı. Burada kullandıkları malzemelerin tadına bakma lüksleri var.

Zürafalar, duygular temasını işlerken birbirinden duygusal kurabiyeler hazırladılar. Yine her şey karıştırarak ve yoğurarak başladı.

Ardından sıra kurabiyelere duygu katmaya geldiğinde ortaya birbirinden mutlu yüzler çıktı.

Zebralar ve Kelebekler, kaplumbağa temasını işlerken tekrar mutfağa girdiler. Haşlanmış patatesleri parmaklarıyla ezdiler. Sonrasında sıra bu patateslere şekil vermeye geldiğinde onlardan birer kaplumbağa gibi davranmalarını ve patateslerine bir kaplumbağanın en çok sevdiği yiyeceğin şeklini vermelerini istedik.

Eğitimin yolu mutfaktan geçtiğinde zaman çok keyifli geçiyor. Malzeme seçeneği çok fazla ve çalışma esnasında pek çoğunun tadına bakmak mümkün. Yapılan iş eğlenceli. Çalışmanın sonunda bir ürün var ve bunu arkadaşlarımızla paylaşmak hazırlanan yemeğin tadına tat katıyor.

Bu hafta temamız “Sebzeler”. Kış sebzelerini tanıdık hep birlikte. Kış geldiğinde sebzeleri saklamanın yollarından birinin turşu olduğunu öğrendik. Mutfak etkinliğimizde de turşu kurmaya karar verdik. Derken yeni bir tartışma konusu açıldı. Hani hep sorarlar ya, turşu suyunun iyisi limondan mı olur sirkeden mi diye. İşte bunu tartıştık aramızda. Sonunda sirkeden olacağına karar verdik ve hep birlikte girdik mutfağa.

Çocuklar hafta başında evlerinden getirdikleri kavanozlarının başına geçtiler. Birkaç tane nohut, birkaç diş sarımsak atarak başladılar turşularını kurmaya.

Yine kendi getirmiş oldukları malzemeleri paylaşarak ve tüm kuvvetleriyle bastırarak doldurdular kavanozlarını. Arada mola verip havuçların tadına bakmayı da ihmal etmediler.

Öğretmenlerinin ve Işık Hanım’ın yardımıyla (sirkeli) turşu sularını eklediler.

Ve son olarak sıkı sıkı kapattılar kavanozlarının kapaklarını.

İşte sonuç;

Çocuklar rengarenk turşu kavanozlarını akşam evlerine götürecekler. On beş, yirmi gün içerisinde tadına bakabilecekler turşularının. Ve ellerinin tadı geçtiği için sebzelere, yedikleri en lezzetli turşular olacak bunlar.